Kenmerken
- Geschikt voor educatie, huisdier en hobby en landbouw
- Kan gehouden worden in een erf met veel grond en grote tuin
- Oorsprong van dierenras ligt in Noord-Holland
Status
- Risico: Kwetsbaar
- Aantal ooien: 4323
- Trend laatste 15 jaar: stabiel
Gebruik
Blauwe Texelaars onderscheiden zichzelf door de bijzondere blauwachtige grijze kleur. Het zijn zware vleesschapen met een goede vleesaanleg, zeer goede slachtkwaliteiten en een optimale vetbedekking. Daarnaast hebben ze een goede vruchtbaarheid en melkgift, prima beenwerk en zijn ze ruim gebouwd met een goede bespiering.
De Blauwe Texelaar wordt, net als haar witte soortgenoten vooral gehouden op grasweides. Daarentegen is het karakter over het algemeen iets levendiger, lees ondeugender, dan dat van haar witte zussen.
Uiterlijk
Het ras is een kleurvariant van de Witte Texelaar, met als meest onderscheidende de blauwachtige grijze kleur. De licht- tot donkergrijs gekleurde wol mengt zich in verschillende verhoudingen met de witte wol, waardoor de vacht verschillend kleurt op de flank en borst. De Blauwe Texelaar heeft een zogenaamd halster: een H-vormige aftekening van witte haren op de kop rond de neus. Daarnaast is er nog een kleurvariant, de Dassenkop, deze dieren zijn merendeels zwart met witte aftekeningen op de buik, spiegel (bilnaad) en onderkin.
De Blauwe Texelaar heeft een massale, balkvormige en ruime bouw en een zeer goede bespiering over het hele lichaam. Ooien hebben idealiter een schofthoogte rond de 68 cm en een gewicht van 80 kg, voor een ram liggen deze waarden rond de 72 cm en 100 kg.
Achtergrond
Vroeger liepen er allemaal witte schapen in Nederland, tot er in 1968 op een bedrijf met Witte Texelaars een drieling werd geboren waarvan een ramlam een afwijkende kleur had. De wol leek wel blauwachtig en deze bijzonder gekleurde jonge ram werd vervolgens volop ingezet met dekken. Al gauw ontstond een klein netwerk van fokkers in het noorden van Nederland en werd de basis gelegd voor de raszuivere blauwe kleurvariant op de witte Texelaar. In 1983 richtten zeven schapenfokkers de Fokgroep Blauwe Texelaars op die later werd omgezet in het Stamboek Blauwe Texelaars. De afwijkende Dassenkop kleuraftekening is voor het eerst geregistreerd in 1991, dit ooilam staat aan de basis voor de gehele huidige Dassenkop populatie.
