Kenmerken
- Geschikt voor educatie, huisdier en hobby en natuurbeheer
- Kan gehouden worden in een erf met veel grond, grote tuin en kleine tuin
Status
- Risico: Kritiek
- Aantal hennen: 70
- Trend laatste 15 jaar: stabiel
Gebruik
De Baardkuifhoen dankt zijn naam aan de volle kuif en de driedelige baard op zijn kop. Het bijzondere van deze kuif en baard is dat er geen plek meer op de kop is voor een kam en kinlellen. Het verschil met de kuif van de Brabanter is dat die van de Baardkuifhoen veel groter, voller en ronder is.
Uiterlijk
De Baardkuifhoen is erkend in zeven kleurslagen, waarvan zilverzwart-, goudzwart- en geelwit-gezoomden de meest opvallende zijn. De zilverzwart- en goudzwartgezoomden hebben respectievelijk een zilverwitte en goudbruine kleur, waarbij iedere veer een zwarte zoom laat zien. De geelwitgezoomden hebben daarentegen een goudbruine kleur, waarbij de veeromzoming juist wit is. Ook zijn er krulvederige dieren en krielbaardkuifhoenders. De Baardkuifhoenders hebben blauwe poten, opengesperde neusgaten en zijn los en rijk bevederd.
Achtergrond
De Baardkuifhoen komt sinds de zestiende eeuw in ons land voor maar pas in 1925 is dit ras officieel opgenomen door de Nederlandsche Hoenderclub in de lijst met Nederlandse hoenderrassen. De naam is toen veranderd van Padua, zoals dit ras nog in Duitsland wordt genoemd, in Baardkuifhoen.
