Kenmerken
- Geschikt voor educatie, huisdier en hobby en natuurbeheer
- Kan gehouden worden in een erf met veel grond, grote tuin en kleine tuin
Status
- Risico: Normaal
- Aantal teven: 2500
- Trend laatste 15 jaar: stabiel
Gebruik
Het Kooikerhondje dankt zijn naam aan de eendenkooien waar deze hond al eeuwenlang de assistent is van de kooiker, een eendenjager. Het Kooikerhondje lokt met zijn wit met rode pluimstaart de nieuwsgierige eenden richting de vangpijp, hierbij is de samenwerking en gehoorzaamheid op de tekens van de baas erg belangrijk. Kooikerhondjes staan er om bekend graag voor de baas te willen werken, zijn zeer op de omgeving ingesteld, alert en niet luidruchtig, vooral dit laatste is belangrijk om de eenden niet af te schrikken.
In huis zijn Kooikerhondjes lieve vrolijke hondjes die veel beweging nodig hebben en het liefste ook een taak. Het is belangrijk rekening te houden met enige terughoudendheid tegenover vreemden, kinderen en andere honden, echter wanneer deze intelligente hondjes dit vanaf het begin van de opvoeding goed wordt aangeleerd zal dit geen problemen geven.
Uiterlijk
Het Kooikerhondje heeft een herkenbare wit met helderrode gevlekte vacht en met voorkeur zwarte ‘oorbellen’, deze zwarte oorpunten zijn een geliefd en typisch raskenmerk. De haren zijn zacht van structuur en ze hebben lange bevedering aan de oren, benen en de staart, de staartpunt behoort wit te zijn. De mooie amandelvormige bruine ogen geven het Kooikerhondje een lieve uitdrukking. Ze zijn niet heel groot met een schofthoogte tussen de 35 en 40 cm.
Achtergrond
De geschiedenis van het kooikerhondje gaat terug naar de komst van de Spioen uit Spanje naar Nederland. Vervolgens heeft het een specialisatie ondergaan naar zijn gebruik in de eendenkooi, met de nadruk op een kleine hond, intelligent en met een natuurlijke aanleg voor het werk in de eendenkooi. Omdat eenden erg nieuwsgierig zijn heeft de kooiker, de eendenjager die dus niet gezien mag worden, een hond nodig die de aandacht van de eenden trekt en ze naar de geleidelijk nauwer wordende eenden-val lokt.
Gedurende de 18e eeuw waren er veel eendenkooien in het waterrijke deel van Nederland en toen in de eeuwen daarna de eendenkooien langzaamaan verdwenen, verdwijnt daarmee ook het Kooikerhondje steeds meer van het toneel. Er zijn momenteel nog rond de honderd eendenkooien in Nederland en op sommige plaatsen wordt nog steeds het Kooikerhondje gebruikt.
