Kenmerken
- Geschikt voor educatie, huisdier en hobby en natuurbeheer
- Kan gehouden worden in een erf met veel grond, grote tuin en kleine tuin
- Oorsprong van dierenras ligt in Noord-Brabant
Status
- Risico: Bedreigd
- Aantal hennen: 113
- Trend laatste 15 jaar: stabiel
Gebruik
De Brabanter is een van de oudste hoenderrassen van Nederlandse oorsprong en heeft een recht opstaande kuif welke van beide zijden plat omhoog wordt gedrukt en iets naar voren kan hangen. Desondanks laat de kuif het zicht volledig vrij. Daarnaast is de volle, uitgesproken driedelige baard ook zeer herkenbaar aan de Brabanter.
Naast de ‘grote’ Brabanter is er ook de Brabanter kriel, welke eigenlijk alleen verschilt in grootte en bekend staan als zeer parmantige dieren. De Brabanter is ook een veel geziene gast op kleindier tentoonstellingen.
Uiterlijk
Brabanters zijn lichtgebouwde, slanke dieren met een smalle kuif, een driedelige baard en een hoorntjeskam, dit zijn twee V-vormige hoorntjes als kam. De kinlellen zijn afwezig of bedekt door de baard. Er worden 7 kleurslagen erkend, met als meest opvallende kleurslagen de goudzwart-, de zilver-zwart en de geelwitgetoepten. Hierbij zijn de dieren goudbruin of zilverwit van kleur met een zwarte of witte toep aan het eind van de veer.
Achtergrond
De Brabanter wordt al eeuwenlang in Nederland gefokt, vooral in Brabant en treft men al aan op schilderijen uit de zestiende en zeventiende eeuw. De oudst bekende afbeelding is het schilderij van de beroemde pluimveeschilder M. d’Hondecoeter van 1676. Hoe dit ras aan zijn naam is gekomen is niet meer te achterhalen.
In het begin van de twintigste eeuw was dit ras bijna verdwenen, men heeft toen met gebruik van landhoenders met kleine kuif en de Nederlandse Baardkuifhoenders met kleine kuiven, toch weer een populatie weten op te bouwen.
